Lahat ng Kabanata ng HIRAM NA SANDALI: Kabanata 1 - Kabanata 10

Dexter Buenavista: POV Saan ka nanaman pupunta? Iiwan mo nanaman ba si Karra? Susunduin mo nanaman yang asawa mong walang kwenta! Ang bulyaw ng aking ina. "Mama ,,, Stop! Bakit ba lagi kayong galit sa asawa ko?Matagal na kaming nagsasama,sana naman tanggapin niyo na rin siya! Mahalin niyo naman siya kagaya ng pagmamahal ko sa kanya! Ang bulyaw ko ring sagot sa aking ina. Yan! Yan" ang natututunan mo sa iyong asawang sumbungera! Paano- paano namin siya ituturing na asawa mo,Napakabubu niya ,para siyang walang alam sa mundo! Palagi nalang siyang Oo,opo,sige po! Anong aasahan ko sa kanya! Isa pa bakit mo siya kaylangang sunduin sa Trabaho! Matutu siyang magcumute ng pampasahirong bus! Ang bulyaw na sigaw muli sa akin ng aking ina. Wala naman akong ibang magawa,kahit pa sabihin ko sa asawa ko na wag siyang magpa-api sa aking ina at kapatid. Siya pa rin itong magalang at laging sinusunod ang mga i-utos sa kanya maski na mga pinsan ko pa ay sinusunod din ng aking asawa kahit anong

"Mansion ng Mga Buenavista" "Bweeeesit.... Bakit kaylangan pa niyang mag-aksaya ng pera ng dahil sa babaeng iyon na wala namang kwenta! Nagsasayang lang siya ng pera! Ang anas inis na saad ni Donya Felly. Habang si karra at Josephine ay kakarating lang galing sa galaan. Nagsinungaling lang ang Donya para pauwiin si Dexter,ngunit hindi naman siya nagtagumpay at parang lumala pa ito dahil kasama na niyang uuwi si Tricia kahit na kumatos pa ito. Lola' Nasaan po si papa at mama?Hindi paba sila dumarating? Ang maamong tanong ni karra sa kanyang lola. Sumabat naman si Josephine at sinabi. Haynaku,pamangkin' Kumain nanaman siguro sila sa labas at iniwan ka nanaman nila dito sa bahay,kawawa naman ang pamangkin ko. Ang malambing na nang-uuyam niyang saad kay karra. "Tama siya karra! Kaya umakyat kana sa kwarto mo at maypag-uusapan kami ng tita mo.Ang utos naman ng Donya. Tumalima naman agad si karra,Dahil mas nakikinig si karra sa kanila kisa sa kanyang ina,dahil panay ang kasin

"Sofia ,sa kata-uhan ni Tricia Buenavista" "Ilang buwan na rin ang lumipas ,Asawa ko!" Pero nanjan kapa rin sa kama at walang malay,nakahilata ka parin jan asawa ko,bumangon kana please....."Hindi mo ba kami na mimiss ni karra?" Kasi kami,lalong lalo na ako asawa ko... Miss na miss na kita ng sobra.!' Ang lumuluhang sabi ni Dexter kay Tricia,kahit alam niyang walang malay ang kanyang asawa. "Si-sino ang lalaking umiiyak,parang malapit lang sa akin?' Malambot na mga palad ang aking nararamdaman sa aking mga kamay. Mga daeng ni Sofia sa katauhan ni Tricia. Akmang imumulat na niya ang kanyang mga mata nang bigla nalang may labing dumambi sa kanyang pisngi,dahilan para pigilin niya ang kanyang mga mata sa kanyang pag-mulat. Nag-init naman ang kanyang katawan sa di malamang dahilan nang maramdaman niyang dumapo na ang labi ng lalaki sa labi nito habang sinasabi ang katagang:" Please..... Asawa ko' Wake up.. Na mimiss na kita. Huhuhuhuhuhu ang Dinig na dinig ni Sofia na sinasabi ng lal

Ibig sabihin nawalan ako nang ala-ala sa nakaraan ko?" Iyon ba ang nais mong ipahiwatig doc.Erwin?" Tanong ni sofia'. "Oo tama ka ,tricia' sana maintindihan mo at alalahanin mo ang iyong nakaraan? Aksedente ba ang nangyari sayo o may sadyang gumawa sayo nito. Ang dagdag pang sabi ni Doc.Erwin ''. "Anong ibig mong sabihin sa sinasabi mo Doc?" Tanong ni Dexter. Ganito kasi iyon''Bago kasi naaksedente ang bus''Nakita nang mga doctor na hindi sa bus nagmula ang sugat sa ulo ng asawa mo. Bago naganap ang aksedente basag na ang ulo mo!'" ANO!" Ang gulat na sabi ni Tricia(Aka sofia) Pero 'Pakiusap lang hanggat wala pang matibay na ibidinsya wag na wag niyo itong ipapaalam sa iba o kahit na sino man. Pagkasabi nun tulalang iniwan ni Doc.Erwin ang si sofia sa kanilang silid habang ang dalawa ay lumabas muna para don mag-usap. "Maraming salamat Doc.Erwin sa mabilisang pagpunta mo rito,Salamat sa pagpapakalma at pagpapaliwanag na ginawa mo sa asawa ko para maintindihan niya ang nangyayar

"Makalipas ang Dalawang araw" "Maagang gumising si sofia(sa katawang tao ni Tricia) Tulad nang kanyang nakagawian sa kanyang pang-araw araw na buhay,Alas kwatro palang ay gising na ito at nasa kusina na at nagluluto nang kanilang almusal. Kaylangang ko munang libangin ang sarili ko sa malaking bahay na ito. Hindi ako pwedeng magkulong nalang sa silid na iyon,kaylangan ko ring malaman kung nasaang lugar ako para malaman ko kung paano ako makaaalis sa Malaking bahay na ito. "Pero infernis...! Ang laki ng bahay na ito,at talaga namang mag aala Reyna ka sa bahay na ito. Ang napapangiting sabi ni Sofia habang naghahanda ng kanyang mga lulutuin. Binuksan niya ang ref at nakita niya ang sandamakmak na laman nito. "Grabeeeee.... Ang daming laman!'' Ano kayang masarap na lutuin para sa almusal ngayon. Grabeeee ang dami talaga,ngayon lang ako nakakita ng ref na ganito karami ang laman. Nagtratrabaho na ako sa Restuarant ,pero hindi ganito karami ang laman ng Refrigerator namin