ฟาเบียน ฟรองซัว (ฟา) 32 ปีลูกเสี้ยว ไทย-ฝรั่งเศส-จีนผู้กว้างขวาง และร่ำรวยจากการทำชิปปิ้งตัวแทนผู้นำเข้าและส่งออกรายใหญ่ของไทย ชายหนุ่มที่ขาดเรื่องบนเตียงไม่ได้ แต่เขาเบื่อผู้หญิงที่จ้องจะจับเขา ปองรัก พลอยรัตนา (จิล) 22 ปีเธอกำลังต้องการเงินเพื่อไปช่วยครอบครัวที่กำลังถูกฟ้องและถูกหุ้นส่วนโกงจำนวนเงินอาจจะไม่มากเท่าไหร่แต่มันก็ทำให้ครอบครัวที่เคยอยู่เย็นเป็นสุขต้องเดือดร้อน แทบหมดตัวอีกอย่างตอนนี้เธอก็ยังเรียนไม่จบเหลืออีกเทอมเดียวเท่านั้นด้วยความบังเอิญเธอได้บัตรกำนัลทำผมที่ร้านแห่งหนึ่ง..ฟรี จากเพื่อนรักสุจิรา เดชธนาดล (จิรา)ลูกเจ้าของร้านเพชรชื่อดังในเมืองไทย ชื่อและประวัติของ ฟาเบียนทำให้จิลเห็นทางออกหญิงสาวที่ยังบริสุทธิ์ เธอจะทำยังไงให้ครอบครัวกลับมาอยู่ดีเหมือนเดิมได้เธอยินดี...ทำเธอเดินเข้าไปเสนอขายพรหมจรรย์ให้กับเขาเงินที่เธอร้องขอ สำหรับ ฟาเบียน แค่เศษเงินแค่เห็นหน้าเธอ เขาก็ปิ๊งเสียแล้วฟาเบียน รับข้อเสนอและให้เธอมาเป็น... เมียพาร์ทไทม์
ดูเพิ่มเติม“ฟาเบียนนี่มันระเบียงนะคะ” ทิพย์ดาราปัดป้อง ตอนนี้ชายหนุ่มกำลังผลักเธอให้หันหลังให้ ถลกชายกระโปรงของเธอขึ้นไปกองไว้ที่เอว เขาแค่รูดซิบกางเกงลง แล้วก็ใช้มือจับตัวใหญ่ของเขาฟาดไปกับเนื้อสะโพกเด้งที่เจ้าของรักษาหุ่นเป็นอย่างดี
“คุณมาหาผมก็เพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่หรือ” ฟาเบียนพูดกระซิบที่หลังติ่งหู เขาใช้นิ้วกรีดขอบบิกินีขาวให้พ้นไปจากกลีบนุ่ม ๆ ชายหนุ่มใช้ขาแข็งแกร่งบังคับให้เธออ้าขากว้าง เธอหันมามองใบหน้าหล่อของเขาทันที
“หันไปมองข้างล่างสิ ดูให้ทั่ว ๆ ว่ามีใครแอบดูเราหรือเปล่า” เขาพูดพลางหัวเราะหึ ๆ เบียดหัวหยักแทรกเข้าไปในร่องหลืบที่แค่ได้ยินเสียงของเขาน้ำใสก็หลั่งริน
พรึบ... กึก... เขาดันตัวเองเข้าไปในร่องนั้นอย่างรวดเร็ว
“อู้...” เสียงร้องของทิพย์ดารา นักแสดงสาวมากชื่อเสียงของวงการบันเทิงเมืองไทย
“คุณชอบแบบนี้ใช่ไหม” เขาใช้ฝ่ามือสอดเข้าไปบี้ขยี้เม็ดรัญจวนที่อยู่ในพรูเนื้ออวบอุ่น
“อ๊า... ฟาเบียนขา... อย่าแกล้งดาด้าเลย กระแทกลงมาสิคะ” เธอหมุนตัวร้องครางครวญ สะโพกมนหมุนวนและอัดกระแทกเข้ากับหน้าขาของชายหนุ่ม
“ร่านนักนะ ได้เลย ปิดปากของคุณเอาไว้ อย่าครางดังมากนะ ผมไม่รู้ว่าห้องข้าง ๆ มีใครอยู่หรือเปล่า” คำพูดของเขาทำให้เธอหันหน้าเลิ่กลั่กมองไปมา
“อะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ...” ไม่ทันได้ตั้งตัว ชายหนุ่มโยกขยับชักท่อนเนื้อเข้าออกอย่างหนักหน่วง สองมือของทิพย์ดารายึดเกาะราวระเบียงเอาไว้แน่น น้ำกามาของเธออาบชโลมหัวมนและท่อนยักษ์จนมันเลื่อม
เธอกลั้นเสียงร้องอย่างสุดชีวิต น้ำหูน้ำตาไหลพราก ๆ มันช่างถึงอกถึงใจจริง ๆ
“ไม่ไหวแล้วค่ะ ฟาเบียนขา แตก ๆ แตกแล้ว อ้า...” เธอหวีดร้องขึ้นมาทันที เนื้อสะโพกเต้นระยิบ ร่องร้อนตอดขมิบท่อนใหญ่จนคนตัวโตครางอื้อ
เขาไม่รอช้าถอนตัวเองอย่างรวดเร็ว หมุนตัวเธอเข้าข้างฝา หลังของหญิงสาวกระแทกกระจกกั้นห้อง
สายตาที่เธอมองเขามันช่างหื่นกระหาย หญิงสาวชอบหนักหนากับบทรักของชายหนุ่มที่มันช่างดิบเถื่อนถึงขั้วหัวใจ ฟาเบียนยกขาเธอขึ้นพาดแขนเอาไว้ข้างหนึ่ง ก่อนจะสอดตัวเองเข้าไปในช่องทางที่น้ำใส ๆ ยังไหลริน
“น้ำเยอะจริง ๆ ผมเข้าลึกถึงใจคุณใช่ไหม” เขาก้มหน้าลงไปถามเธอ ทิพย์ดาราเงยหน้าขึ้นเผยอปากอ้าพะงาบ ๆ ด้วยอาการเหนื่อยหอบ
“อูย... อ้า... ไม่เคยเอากับใครแล้วมันเท่ากับคุณเลย ทั้งใหญ่ ทั้งยาว อะ ๆ ๆ ๆ...” เขาไม่ปล่อยให้เธอได้พร่ำรำพันมาก
ชายหนุ่มกระทุ้งท่อนใหญ่เข้าลึกให้ถึงใจของเธอ หัวหยักชนผนังภายในกึก ๆ เธอธาตุลมแตกซ่าน ยกมือขึ้นขย้ำหน้าอกของตัวเอง ห่อปากร้องสูดครางอยู่ตลอดเวลา
เสียงผนังกระจกนั้น หากทำไม่ดีราคาถูก ๆ คงพังครืนลงมาแล้ว เขาอัดโยกจนร่างบางหวีดร้องขึ้นมาอย่างสุดเสียงอีกครั้ง
ฟาเบียนถอนตัวเองออกมาอย่างรวดเร็ว ทิพย์ดารานั่งลงอย่างรู้งาน เธออ้าปากงับหัวหยักนั้นไปไว้ในปาก สองมือรูดลำใหญ่แค่เบา ๆ ชายหนุ่มร้องโอ้ฉีดความสุขสมใจเข้าไปในโพรงปากของเธอ
“กินมันลงไป” เขาออกคำสั่ง ทิพย์ดารากลืนมันลงคออย่างเอร็ดอร่อย
“น้ำคุณหวานมากนะคะ” เธอยกหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้เขา และบรรจงใช้ปากทำความสะอาดให้เขาจนหมดจด
ฟาเบียนเก็บเจ้าลูกชายของเขาให้เข้าที่ แล้วเดินกลับเข้าไปทำงานต่อ หญิงสาวก้มลงสำรวจร่างกายของตัวเอง เธอแทบเดินขาถ่าง ยังเจ็บจุกในท้องน้อย แต่นั่นไม่เท่าเขาพาเธอขึ้นลงสวรรค์ตั้งหลายรอบ
ฟาเบียนนั่งเขียนเช็คยิก ๆ ก่อนจะฉีกมันและส่งให้เธอ ทิพย์ดาราทำสีหน้าแบบไม่รู้เรื่อง
“อะไรคะ” เธอทำเป็นพูดจีบปากจีบคอ แต่ก็ยื่นมือไปรับเช็คนั้นมาถือเอาไว้ พอเห็นตัวเลขก็ยิ้มออกมาได้
“ขอบคุณค่ะ” เธอกล่าวขอบคุณเขา ยื่นหน้าเท้าแขนและทำปากจู๋
“จุ๊บ ๆ ๆ นะคะ” เธอคิดว่าตัวเองคงน่ารักที่สุด
“เช็คใบนั้น คุณคงซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมได้สักใบ” เธอยิ้มกว้างก่อนที่จะหุบยิ้มเพราะประโยคต่อไปของเขา
“ต่อไปคุณไม่ต้องมาที่นี่อีก ถ้าผมไม่เรียก” เขาทำเสียงเข้ม ทั้งแววตาและสีหน้าเอาจริง เธอผวาตกใจถลาเข้าไปหาเขาแทบทันที
“ทำไมคะฟาเบียน ดาด้าทำอะไรผิด หรือทำอะไรให้คุณไม่พอใจ” เธอกอดคอของเขาเอาไว้แน่น
ฟาเบียนหยิบมือถือขึ้นมาถือ ก่อนจะเปิดข่าวที่ทิพย์ดาราให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับตัวเขา
“ดาด้าขอโทษค่ะ” เธอทำท่าทางสำนึกผิด
“ผมไม่ชอบการผูกมัด และไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายในชีวิตของผม ผู้หญิงในเมืองไทยมีมากมาย ผมชี้จะนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ อย่างผมมีตังค์ซื้อกิน ถ้าผมหิว ผมจะซื้อกินเอง”
เขาดึงแขนของเธอที่โอบกอดให้พ้นไปจากร่างกาย
ทิพย์ดารายืนตัวสั่น เธอรู้สึกเสียหน้าไม่ใช่น้อย เขาควงเธอแบบเปิดเผย แต่ไม่ให้เรียกว่าแฟน
“คุณพ่อ...” เธอเรียกคุณพ่อของเธอ ปองรักหันไปยิ้มให้กับเด็กสาว และผู้หญิงที่กำลังเดินเข้ามาใหม่อีกหนึ่งคน“ลูกสาวของเฮีย น้องไหม ภรรยาเฮียเอง เรียก ซ้อหนึ่งนะ” เฮียก้องเอ่ยแนะนำภรรยา ดูแล้วน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกันกับเฮีย ปองรักรีบยกมือไหว้เธอ ซ้อหนึ่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร“เฮียเพิ่งรับน้องเขาไว้ทำงาน ปองรักพนักงานใหม่ เฮียจะให้ไปเป็นผู้จัดการที่ปั๊มฝั่งโน้นไง” เฮียก้องบอกภรรยา“เรียกชื่อเล่นก็ได้ค่ะ ชื่อ เจ ค่ะ” เธอคิดชื่อใหม่ในทันที ไม่อยากให้ใครเรียกจิลอีกแล้ว มาที่นี่เพื่อลบอดีตอันเลวร้าย และรอยจารึกของฟาเบียนเฮียก้องขับรถพาปองรักข้ามทางสะพานมิตรภาพไทยลาว โดยให้ภรรยากับลูกสาวนั่งมาด้วย ปองรักมองภาพสามคนพ่อแม่ลูกที่หยอกล้อกันอย่างมีความสุข เธอก็พลอยยิ้มยินดีมีความสุขไปกับพวกเขาด้วยเขาพาเธอมายังปั๊มน้ำมันที่ดูหรูหราที่สุดแล้วในฝั่งลาว เฮียก้องพาเธอไปแนะนำในออฟฟิศ ปองรักเห็นมีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งท้องแก่นั่งอยู่ในนั้น“เรียนรู้งานจากที่พี่ฝ้ายนะ เพราะจะลาคลอดสิ้นเดือนนี้แล้ว” เฮียก้องเอ่ยแนะนำปองรักให้รู้จัก ปองรักจึงแนะนำตัวว่าเธอชื่อ เจ ดูพี่ฝ้ายจะดีใจมากที่มีปองรักมาช่วยงานเฮียก้องยั
“คุณจิลจะไปไหนคะ” ป้าสายหยุดเดินเข้ามาถามเพราะเห็นปองรักหิ้วกระเป๋าลงมาจากด้านบน ใบหน้าของเธออิดโรยและตาบวมแดง“จิลต้องไปแล้วค่ะป้า คุณฟาเขาออกปากไล่แล้ว” เธอปดไป ทั้ง ๆ ที่ฟาเบียนไม่ได้พูดแบบนั้นสักคำ“คุณจิลจะไปจริง ๆ หรือคะ ไม่รอคุณฟากลับมาก่อนหรือคะ”“ป้าสายหยุดขา ลัดดาจ๊ะ จิลไม่มีหน้าที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้วค่ะ ในเมื่อเจ้าของบ้านเขาก็ไม่ได้ต้องการให้จิลอยู่ จิลต้องไป จิลลานะคะ” เธอรีบยกมือไหว้ป้าสายหยุด แล้วยกกระเป๋าแทนการลาก เดินลิ่วออกไปยังประตูหน้าบ้าน“เอาไงป้า โทรหาคุณฟาไหม” ลัดดาถามออกมาด้วยความเป็นห่วงปองรัก“อย่าไปยุ่งดีกว่า เรื่องของเจ้านาย ไม่เห็นคุณฟาสั่งอะไรเอาไว้ เมื่อกี้ตอนลงมาก็เจอเราสองคน ก็ไม่เห็นพูดอะไร เดี๋ยวคุณฟาอารมณ์เสีย ด่าฟ้าแลบ ตอนที่เข้าบ้านมา เอ็งเห็นคุณฟาไหมยังกับพายุหมุน” ป้าสายหยุดส่ายหน้าแล้วเดินกลับไปทำงานตามเดิม“อ้าว เอ๊ย... ทำไมเป็นงั้นอะ ป้า ๆ ๆ... เดี๋ยว ๆ ๆ ๆ...” ลัดดาวิ่งตามป้าสายหยุดไปทางหลังบ้านปองรักวิ่งออกมาพ้นประตูรั้วได้ เธอก็โบกมือเรียกมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่ผ่านมาพอดี แล้วให้ไปส่งที่คิวรถตู้ โชคดีเป็นของเธอ มาถึงที่คิวรถ รถตู้คันที
ปองรักนอนหลับตานิ่ง เธอหายใจโรยระริน โดยมีร่างหนาใหญ่ของฟาเบียนที่หอบเหนื่อยไม่แพ้กันอยู่ด้านบนเขาหมุนตัวลงไปจากตัวเธออย่างรวดเร็ว เขาเสียใจมาก ๆ ที่กระทำแบบนี้กับเธออีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่ได้สัญญาไว้กับตัวเองแล้วว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกปองรักลุกขึ้นนั่ง ร้าวไปทั่วสรรพางค์ เธอใช้ปากแก้มัดเชือกปมที่เขาผูกเนคไทออก ก่อนจะพาร่างกายอันบอบช้ำไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบเอาเสื้อคลุมออกมาใส่ และพาตัวเองออกไปจากห้องนอนของฟาเบียนให้เร็วที่สุด หญิงสาวกลับไปห้องนอนของตัวเองด้วยหัวใจที่เจ็บปวดฟาเบียนออกมาจากห้องน้ำ เขาเดินไปนั่งที่เตียง เห็นร่องรอยต่าง ๆ บนเตียงนอนที่ยุ่งเหยิง เขากำหมัดชกไปบนที่นอนนั้นแรง ๆ ได้แต่โทษตัวเองที่ทำกับปองรักรุนแรงเกินไปปองรักนั่งลงอย่างหมดอาลัยตายอยากอยู่บนที่นอน นึกไปถึงคำพูดของฟาเบียนเมื่อกี้แล้วก็ปวดหนึบอยู่ในใจ“จิล มันโง่เองค่ะ ที่รักคุณฟา” เธอด่าว่าตัวเองตืด... เสียงมือถือของปองรักดังขึ้น เธอรีบค้นหามันมาจากในกระเป๋า“สวัสดีจ้ะแม่สาวน้อย เธอคงจะมีความสุขมาก ๆ สินะ” ทิพย์ดาราเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงเยาะหยัน เหมือนกำลังนั่งอยู่ในบ้านของฟาเบียนยังงั้นปองรักคิดว่าฟาเบียนคงโทรหาเ
“ยายจิลพูดไปแบบนั้นได้ไง แล้วฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน” สุจิราโวยวาย หันหน้ามามองหน้าเพื่อนที มองถนนที“ก็เอาไว้ที่เดิมนั่นแหละ แต่ฉันดู ๆ แล้วนะพี่เดียวเขาอาจจะชอบแกขึ้นมาแล้วก็ได้”“เอาอะไรมาพูด”“อ้าว... จิราไม่ได้ยินหรือที่พี่เดียวบอกว่าจะโทรหานะ ฮั่นแน่... เนี่ยเขาเรียกส่งซิก รู้ไหม”“ซิกบ้าซิกบออะไรกันเล่า พี่เดียวเขาก็โทรหาฉันทุกวันอยู่แล้ว”“นั่นไง คนไม่ชอบพอกันเขาจะขยันโทรมาเพื่อ...?” ปองรักทำหน้าทะเล้น“จิลเนี่ยบ้าจริง ๆ ทีนี้ฉันจะเอาหน้าที่ไหนไปมองพี่เดียว”ปองรักยกมือขึ้นไปหยิกแก้มเพื่อนรัก“ก็เอาใบหน้านี้แหละ หน้าอูม ๆ ตาหยีเนี่ยแหละ ไปมองพี่เดียว จบนะ เฮ้อ... ค่อยโล่งอก เทวดาท่านใจดี๊ใจดี ส่งเจ้าชายมาให้เพื่อนของจิล จิราขายออกแล้วนะเจ้าคะ” พูดจบก็หัวเราะขึ้นมาเอิ๊กอ๊าก แต่คนที่ถูกล้อกลับนั่งมองค้อนเพื่อนสาว แต่สีหน้าก็ยังมีรอยยิ้ม“สวัสดีค่ะคุณฟา เข้าในบ้านก่อนไหมคะ” สุจิรายกมือไหว้ชายหนุ่ม เขายิ้มให้นิด ๆ ก่อนจะทำสีหน้าเคร่งเครียด“ไว้โอกาสหน้าดีกว่าครับ ช่วงนี้เดินทางตลอดไม่ได้พักเลย จะรีบกลับบ้าน” เขาบอกปัดกับสุจิรา รับกระเป๋าในมือของปองรักมาถือ ก่อนจะเดินไปเก็บในรถ พ
นักข่าวได้ภาพเด็ด แล้วก็เป็นไปตามคาด(นักแสดงหนุ่มนามย่อว่า น. ชื่อเล่นว่า ด. พาแฟนสาวเข้าม่านรูดฉลองการปิดกล้องละครที่เขาถ่ายเพิ่งจบ แหม... ช่างเป็นรางวัลที่คุ้มค่าที่ซู้ดเลยนะครับ คุณ ด.”) และลงภาพประกอบที่ปองรักกอดรัดกับเขาที่หน้าร้านอาหาร และภาพที่เธอประคองเขาลงมาจากรถที่ม่านรูด)แต่ความเป็นจริง ปองรักตามเด็กเปิดห้องให้เข้ามาช่วยพยุงนิจิตเข้าไปข้างในห้อง ปองรักรีบเข้าไปล้างเนื้อล้างตัวเพราะนิจิตทำเลอะเอาไว้ และสุจิรากับปองรักก็ลงมาทำความสะอาดอ้วกของนิจิตที่เขาทิ้งเอาไว้ หลังจากนั้นก็พากันขับรถกลับบ้านของสุจิรา โดยให้เงินเด็กเปิดห้องช่วยดูแลเดียว และพรุ่งนี้สองสาวจะรีบมารับเขาแต่เช้าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทำให้ผู้กำกับถึงกับเรียกทั้งนิจิต ปองรัก และก็สุจิราเข้ามาสอบถาม ซึ่งทางต้นสังกัดของนิจิตจะเป็นผู้ดำเนินการฟ้องร้องกับผู้สื่อข่าวรายนั้นเองปองรักเดินไปเข้าห้องน้ำเจอกับทิพย์ดาราที่ยืนแต่งหน้าอยู่ในห้องน้ำนั้นด้วย“โชคดีจังไม่คิดว่าจะเจอกันที่นี่” ทิพย์ดาราเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นหน้าของปองรัก“คะ พี่ดาด้ามีอะไรหรือคะ” เธอถามออกไปเพราะยังไงก็เคยสนทนาร่วมโต๊ะอาหารกับหญิงสาวมาครั้งหนึ่งแล
สุจิราไล่เอามือตบลงไปบนที่นอน“ทำอะไรน่ะจิรา”“ก็ไล่มดน่ะสิ น้ำตาล น้ำหวานหกแถวนี้ มันมีมดไหม” สุจิราไล่ดูไปตามเสื้อผ้าของจิล“บ้าแล้ว จิรา... ทำอะไรแบบนี้”“อุ๊ย ๆ... เขิน ๆ เขินละสิ มีคนรักมันดีแบบนี้นี่เอง” สุจิรานอนหงายลงไปทำตาลอย“พี่เดียวก็น่ารัก ไม่คิดจีบเหรอ” ปองรักถาม“เฮ้ย... ไม่เอา พูดบ้า ๆ อีกอย่างต้องไปถามพี่เดียวว่าเราเป็นสเปกของเขาหรือเปล่า ไม่ใช่มาถามเราว่าจะจีบพี่เดียวไหม เกิดเขาไม่เล่นด้วยไม่หน้าแตกเป็นเสี่ยง ๆ เหรอ”“เอ... แบบนี้ก็แสดงว่าจิราก็มีใจชอบพี่เดียวขึ้นมาบ้างแล้วสิ ฮึ... ว่าไง” ปองรักจ้องหน้าของเพื่อนรัก เห็นเธอทำหน้าแดง ๆ มีอาการเขิน“เรื่องจริงหรือนี่ เธอชอบพี่เดียวใช่ไหม” ปองรักลุกขึ้นนั่ง มองไปที่สุจิราที่ตอนนี้เขินจนเอาหมอนมาปิดใบหน้า ปองรักจี้ไปที่เอวของเธอ“ชอบเขาเมื่อไหร่ ชอบตอนไหน” ปองรักถามต่อ“ไม่บอก... ว้าย...” สุจิราดิ้นหนีปลายนิ้วของปองรักที่จี้ลงมาที่เอว สองสาวหยอกล้อกันอยู่บนเตียงงานเลี้ยงปิดกล้องละครที่นิจิตแสดง“ไชโย ๆ ๆ...” เสียงโห่ร้องแสดงความดีใจ หลังจากนั้นก็มีการแจกรางวัล ของขวัญ และก็ของที่ระลึก นักแสดงและผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องทุกค
ความคิดเห็น